نافرمانی های مدنی

نافرمانی مدنی شکلی از مبارزه است که در آن فرد یا افراد یک جامعه از قوانین, درخواست‌ها و دستورات ناعادلانه‌ حکومتی سرپیچی می کنند.

مارتین لوتر کینگ Martin Luther King Jr (۱۵ ژانویه ۱۹۲۹ – ۴ آوریل ۱۹۶۸) رهبر جنبش حقوق مدنی آمریکایی‌ها که در اثر تیراندازی (ترور) به قتل رسید می گوید:
شخص وظیفه‌ اخلاقی دارد که از قوانین ناعادلانه سرپیچی کند.

هدف مبارزه‌ی مدنی
هدف مبارزه‌ی مدنی این است که به‌ صورت خشونت‌ پرهیز از قوانین ناعادلانه و غیر اخلاقی سرپیچی شود. هدف این است که این سرپیچی‌ها باعث از بین رفتن امکان اعمال آن‌ها شود و قوانین و قانون‌گذاران عادل‌ را بر جامعه حاکم کند. در واقع مبارزه‌ مدنی ابزارهای سرکوب, ارعاب و توسعه‌ ناعدالتی‌را از بین می‌برد.

قانون‌شکنی
خیلی از افراد با مبارزات مدنی به خاطر عنصر قانون‌شکنی, به عنوان پایه‌ عملی آن, مخالف اند. آن‌ها عموما این کاررا موجب ایجاد هرج و مرج می‌دانند. برخی هم خود عمل شکستن قانون‌را امری غیر اخلاقی تلقی می‌کنند.
پاسخ اما واضح است. قانون‌شکنی در مبارزه‌ی مدنی موجب هرج و مرج نیست. این قوانین ناعادلانه هستند که هرج و مرج را به وجود می‌آورند.
قوانین بد زندگی بخشی از یک جامعه یا تمام افراد آنرا تحت تأثیر قرار می‌دهند, موجب کشته شدن افراد می‌شوند و زندگی‌های آنها را تباه می‌کنند.

وظیفه‌ی اخلاقی انسان‌ها برای شکستن قوانین ناعادلانه
هنگامی که به انجام قانونی ناعادلانه تن در می‌دهیم, آن قانون‌ را برای انسانیت تجویز می‌کنیم.

تمام این‌ها به این معنی است که زمانی که شما قانونی ناعادلانه را اجرا می‌کنید, آنرا تأیید کرده‌اید و از آن زمان به بعد اخلاقاً شریک جرم قانون‌گذاران آن خواهید بود. در واقع شکستن قوانین بد, احترام به نفس قانون‌گذاری است.

مارتین لوتر کینگ می گوید: هر انسانی که قانونی‌را که وجدانش غیر اخلاقی می‌داند می‌شکند و پذیرای مجازات آن می‌شود, تا با در زندان ماندن وجدان جامعه‌ را در مورد ناعادلانه بودن آن بیدار کند, در لحظه‌ای قرار دارد که بیان‌کننده‌ احترام والا به قانون است.

خشونت‌پرهیزی
مبارزه‌ مدنی، خشونت‌ پرهیز است. یعنی به کار بردن خشونت‌ را در تغییرات اجتماعی رد می‌کند. به همین دلیل در نقطه‌ی مقابل مبارزات مسلحانه, ترور و دیگر فعالیت‌های خشونت‌آمیز قرار می‌گیرد.
در مورد خشونت‌ پرهیزی دو برداشت غلط وجود دارد:

- این روش مبارزه, منفعلانه و راحت‌طلبی است و نتیجه‌بخش نیست.
- این روش مبارزه به معنای سکوت در برابر ظلم و ساکت ماندن در مقابل خشونت است.

در پاسخ به این نظریات باید گفت: خشونت‌ پرهیزی به هیچ‌عنوان روش منفعلانه ای نیست. مبارزات مدنی، زمان، انرژی و خلاقیت زیادی می‌طلبد و همواره با خطرات جانی و مالی بسیار زیادی برای مبارزان همراه است.
همواره مبارزان مدنی با سال‌ها زندان, شکنجه و تبعید روبه‌رو بودند و خیلی از آن‌ها پیش از رسیدن به پیروزی کشته شده اند.
عافیت‌ طلب خواندن مبارزان مدنی, تنها نشان‌دهنده‌ ناآگاهی گوینده و اسیر بودن او در چنگ قهرمان‌های عموما داستانی است.
از طرف دیگر مبارزه‌ی خشونت‌ پرهیز به معنای بی‌عملی در مقابل خشونت‌ طلبان نیست. یعنی قرار نیست مبارزان خشونت‌ پرهیز در مقابل نیروی نظامی‌ای که قصد کشتنشان‌ را دارد هیچ کاری نکنند.

مسئله این است که تا زمان ممکن نباید دست به خشونت زد و خشونت‌ را نباید از حد دفاع از خود فراتر برد.
مبارزات مدنی پیشینه‌ای به وسعت تاریخ دارد و به پیروزی‌های بزرگی تا به امروز رسیده‌ است که بطور مثال می توان به رهبری ماهاتما گاندی برای استقلال هند از امپراتوری بریتانیا و یا جنبش ضد نژادپرستی در آفریقای جنوبی، و یا جنبش حقوق مدنی آمریکا اشاره داشت.

نافرمانی مدنی با بی‌اعتنایی به قوانین حکومتی، سعی در تضعیف قابلیت اجرای قانون دارد که یکی از پایه‌های مهم‌ قدرت هرحکومتی است.
برخی از گروه‌های اپوزیسیون جمهوری اسلامی حاکم بر ایران مردم را به نافرمانی مدنی تشویق می‌کنند از جملهٔ نافرمانی‌های مدنی می‌توان به مواردی چون : نه به حجاب اجباری، خواندن سرود ای ایران به جای سرود ملی (ساخت جمهوری اسلامی) ایران، حمل پرچم‌هایی بدون نشان جمهوری اسلامی، امتناع از همکاری برای دریافت اوراق شناسایی، چهارشنبه های سفید، خروج سرمایه‌ها و پس‌اندازها از بانک‌ها، شعار در ورزشگاه‌ها، عدم شرکت در انتخابات با توجه به توصیه مسولین حکومت به شرکت در انتخابات و واجب شمردن آن، تحصن‌ها و ابراز صریح عقایدی که قوانین موجود سعی در سرکوب آنها دارند و نه به جمهوری اسلامی اشاره کرد.

روش های نافرمانی و مبارزه مدنی متناسب با شرایط ایران
روش های زیر تاکتیک های عملی و موثری می باشند که متناسب با شرایط مذهبی و سرکوب شدید در ایران قابل انطباق و اجراء هستند. این روش ها برای نمونه ارائه گردیده و بدیهی است هر فرد یا گروهی بر اساس شرایط محیط اطراف خود، باید عملی بودن و موثر بودن هر یک از این روش ها را ارزیابی نموده و بنا به تشخیص خود، آنها را به اجراء بگذارد.

هر فرد ممکن است به تنهایی بتواند تنها یکی از این تاکتیک ها را به کار گیرد. اما این چیزی از ارزش تاثیرگذاری آن در جامعه نمی کاهد.
چنانچه هر نوع روش دیگری که می تواند عملی و موثر باشد را می شناسید، در صورت تمایل می توانید آنرا برای ما ارسال نموده تا آنرا به لیست اضافه نماییم.

هر روش و تاکتیکی می تواند در یک زمان خاص و یا مکانی خاص مورد استفاده قرار گیرد و لزوما این روشها نباید برای هر نوع شرایطی مناسب و موثر باشد از اینرو تشخیص شرایط و تعیین تاکتیک ها در هر مرحله از مبارزه، شرط اساسی در مبارزات است.
همچنین انجام برخی از فعالیت ها مانند تحصن یا اعتصاب و امثال آن ممکن است کافی نباشد بلکه اطلاع رسانی در مورد این اتفاقات نیز گاهی از خود فعالیت مهم تر است.

در مورد مباحث گوناگون تحقیق و پژوهش کنید. به ویژه علاوه بر دانستن ریشه های مشکالات، خود را با راه حل های موثر که توسط افراد متخصص واقعی مطرح می شود آشنا کنید. راه حل ها که بعضاً بسیار ساده هستند را برای سایرین به طور شفاهی و یا کتبی شرح دهید. بسیاری از جوانان و اقشار مردم سرخورده اند. جمهوری اشغالگر اسلامی در طول عمر ننگین خود تلاش کرده تا مردم را از مطالعه و دقت کافی دور نگه دارد و این امر را به یک فرهنگ عمومی تبدیل نموده است.

بسیاری از مردم تقریباً همه مشکلات و فساد و تبعیض در جامعه را با گوشت و پوست خود حس می کنند. ولی جای اطلاع رسانی در باره راه حل ها بسیار خالی است. مثلاً بازسازی و نوسازی مدارس کشور در حد خیره کننده، تنها با یک سوم بودجه سالانه ای که جمهوری اسلامی برای مزدوران منطقه ای در سایر کشورها می فرستد، کاملاً امکان پذیر است. مثال دیگر این که با جلوگیری از اختلاس ها و فسادهای مالی عمده موجود، می توان هر سه سال یک بار بیمارستان های کشور را دو برابر کرد و یا این که برای جلوگیری از رشوه خواری در اداراتی مانند شهرداری ها، دادسراها و دادگستری ها و غیره می توان با نصب نرم افزار آنلاین برای درخواست و محاسبه اتوماتیک عوارض پذیره بر مبنای شماره ثبت ملک و مانند آن، دست کارمندان فاسد اداره درآمد شهرداری و ادارات مشابه آن را قطع کرد.
بنابراین کسب آگاهی های صحیح و آگاهی رسانی به سایرین حتی در مورد راه حل های بسیار ساده برای مشکلات در حال حاضر از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این کار باعث می شود مردم بدانند کشور قابل نجات دادن است. دیدن راه نجات، عاملی بسیار موثر برای بدترین و مهم ترین مشکل موجود یعنی ناامیدی مردم از بهبود اوضاع و نجات از چنگال حکومت فاسد و ضدبشری جمهوری اسلامی است.

در هنگام انجام اغلب روش ها و تاکتیک های مبارزه مدنی، رعایت موارد زیر ضروری و باید مورد توجه  قرار گیرد:

• ایمنی و امنیت خود و سایرین را در نظر داشته باشید.
• در هر لحظه نسبت به اتفاقات اطراف خود هوشیار باشید و در صورت لزوم تغییراتی را در تاکتیک های خود بدهید. در صورت لزوم، شما و سایر مبارزان آزادی خواه به موقع محل را ترک کنید.
• هرگز شروع کننده خشونت نباشید. ولی در صورتی که مامورین سرکوبگر به اقدام دست زدند، با رعایت موازین دفاع مشروع، به طور کامل از خود و سایرین دفاع کنید. این حق مسلم شماست

شعارنویسی

در این بخش علاوه بر شعارهای سیاسی، ضرورت دارد تا نوشته های آموزشی نیز ذکر شود. مثلاً یک عبارت کوتاه که یادآور یکی از حقوق مردم است. (مثال: آزادی های بیان و مطبوعات مانع فساد گسترده می شود.)

• ماژیک نویسی در نقاط معرض دید همگانی.
• شعارنویسی با اسپری روی دیوارها و مانند آن.
• دیوار نویسی بوسیله شابلون های از پیش آماده شده مانند استفاده از اشکال سمبلیک، اشخاص، رهبران و فعالین سیاسی و مدنی ( این روش از شعار نویسی تاثیر بیشتری از خود بجای گذاشته و نشان از هدفمند بودن و انضباط دارد و نه یک شعار نویسی ساده که می تواند به شوخی و تفریح و سرگرمی تعبیر شود).

برای این منظور رعایت نکات ایمنی زیر می تواند در حفظ امنیت شما موثر باشد:

الف) مکان یا مکان های مورد نظر خود را از قبل شناسائی کرده، راه های فرعی ورودی و خروجی ها را در نظر بگیرید تا در شرایط اضطراری بتوانید فورا از آن مکان خارج شوید.
ب) با توجه به موقعیت مکان، بهترین زمان را برای شعار نویسی در نظر بگیرید. زمانی که تردد در آن نقطه به حداقل ممکن برسد. ( معمولا شبها بهترین زمان برای دیوار نویسی می باشد)
پ) تا حد امکان در تیم دو نفره اقدام به دیوار نویسی کنید. این اقدام امنیت و سرعت دیوار نویسی را افزایش می دهد.
ت) هنگام استفاده از اسپری، از دستکش یک بار مصرف برای جلوگیری از رنگی شدن دستان خود استفاده نمائید.
ث) هنگام دیوار نویسی حتما از کلاه استفاده نمایید تا تصویر شما در دوربین های کارگذاشته شده در خیابانها قابل شناسایی نباشد.
ج) همیشه یک شال گردن و یک پیراهن و یا پوشش اضافی همراه خود داشته باشید تا در صورت لزوم سریعا بتوانید رنگ لباس خود را تغییذ دهید تا شناسایی نشوید.

اسکناس نویسی (دست نویسی، مهر زنی)
نوشتن شعار و درج مطالب روی اسکناس ها پدیده ای نوین و در کشور ما ایران بسیار رایج گردیده است و کنش گران در واکنش به سیاست های حکومت، فشارمعیشتی و محرومیت های اجتماعی خویش به پدیده اسکناس نویسی روی آورده اند. در این میان نبود منع قانونی به عنوان زمینه ی تسهیل گر عمل می کند. کنش گران در راهبردهای خویش اسکناس نویسی را به منظور ارتباط با دیگران، جلب توجه، ساخت کانال ارتباطی جدید، و به مثابه ابزار اعتراضی و کنش سیاسی مخفی به کار می گیرند. رسانه شدگی پول، مقاومت پنهان، آگاهی بخشی، آسیب اقتصادی و نمایش جلوه ی نامناسب ملی از پیامدهای این روش تلقی می شود.

تغییر نام های پلاک های خیابانی
تغییر نام های حکومتی کوچه و خیابان ها به نام های شاد و زیبا با رنگ آمیزی روی تابلوهای نصب شده از موارد نافرمانی های مدنی می باشد
این تغییر نام برای مواردی که نماد حکومتی است یا نام افراد منتسب به حکومت یا مزدوران زنده یا مرده آنان را با خود دارد مطلوب بوده و توصیه می گردد.

پخش اعلامیه، پوستر و تراکت (نوشته های کوتاه چند جمله ای، معمولاً حداکثر تا اندازه A4)
به کار بردن نوشتارها، سمبل ها و تصاویر که محرک وطن پرستی و ناسیونالیسم ایرانی باشد شدیدا توصیه می گردد.
با توجه به وجود شبکه های اجتماعی مجازی، ممکن است روشی کهنه به نظر برسد اما هنوز هم به عنوان نمادی از جرات و جسارت فعالیت های آزادی خواهانه محسوب می شود و از جهت دلگرمی و جرات دهی به جامعه می تواند موثر واقع شود.

نشریات دیداری و شنیداری

• بهره گیری از کاریکاتورهای موثر و قوی.
• تهیه کلیپ های ویدئوئی و کارتونی.
• راه اندازی حساب های کاربری تیک تاک و یا اینستاگرام به دلیل فیلتر نیودن آن و نیز راه اندازی کانال های گوناگون در تلگرام از طریق دوستانی که ممکن است در خارج از کشور داشته باشید و قرار دادن نام شما به عنوان یکی از مدیران کانال.
• هر گونه روش و تاکتیک شفاهی، کتبی، دیداری و شنیداری که پایه های تقدس قلابی حکومت و اشخاص وابسته به آنان را مورد هدف قرار دهد.

اعلامیه ها، بیانیه ها و شکوائیه ها

• صدور بیانیه توسط گروه های گوناگون و در موضوعات گوناگون، اعلام حمایت از مبارزات و فعالیت های سایر گروه های صنفی و سیاسی و امثال آن
• نوشتن نامه به ادارت و سازمان های داخلی به طور (فردی یا گروهی) با نام یا بی نام و اعلام و اطلاع رسانی در مورد آن
• نگارش و ارسال نامه به نهاد های بین المللی و سازمانهای حقوق بشری
• تنظیم شکوائیه ها و نشر آنها در سایت های پر تردد برای امضای همگانی و ارائه آنها به اشخاص و نهاد های بین المللی

اعتراضات و اعتصابات

اعتراضات صنفی

• تحصن.
• کند سازی، کاهش و نهایتاً توقف کار و تولید در موسسات وابسته به حکومت و سرکوبگران وابسته به آن.
• اعتصابات موضعی صنفی.
• اعتصابات سراسری صنفی از طریق هماهنگ کردن بین سازماندهان اعتصابات صنفی یا موضعی در صورت امکان.
• تظاهرات موضعی و برق آسا.
• تظاهرات وسیع تر و سراسری از طریق هماهنگ کردن بین سازماندهان تظاهرات صنفی یا موضعی در صورت امکان.

چند نکته:
1- برخلاف تصورات و باور ها؛ یک مبارز قبل از اینکه یک مبارز باشد؛ یک ایدوئولوژیست؛ یک متفکر؛ روان‌شناس و خود بتنهایی یک رهبر است.
2- یک معمار قبل از اینکه ساختمان فرسوده‌ای را تخریب کند؛ نقشه ساختمان بعدی را که قرار است ساخته شود تهیه میکند و البته بعد از اماده شدن نقشه ساختمان فرسوده را تخریب می‌کند. یک مبارز هم در هر مرحله‌ای که باشد قبل از اینکه در فکر چگونگی عملیات باشد؛ درحال خودسازی؛ بازسازی و آموزش است.
3- مقاومت و مبارزه با حاکمیت در جهت براندازی بمعنا و مفهوم عملیات نظامی و یا شبه نظامی نیست که این امر کاملا مغایرت با مفاهیم سیاسی  و خود ضامنی برای بقای خشونت و انتقام گیری که در تضاد کامل با اصول دمکراسی است می باشد. اما بهر حال در مسیر مبارزه در جهت براندازی این حق مسلم و طبیعی شماست که در دفاع از خود برآیید و نگذارید دشمن بر شما غلبه کرده و شما را از پای درآورد.
4- جزوه حاضر یک شیوه استراتژیک در مبارزه می باشد که با بکارگیری آن می توان از میزان خطرات کاسته و در مواقع بحرانی بکار آید و این کارآیی در جهت مبارزه با حکومت تدوین شده و نه برای ترویج خشونت علیه مردم .
5- هرکس مسئول کارهایی هست که می کند اگر نمی تونید مسئولیت اعمالتان را بپذیرید این مطالب احتمالا به شما کمکی نخواهد کرد.

تجمعات و تظاهرات خیابانی

تاکتیک ها در تجمعات خیابانی و راه های مقابله با پلیس ضد شورش
حکومت منابع سرشار مالی برای کنترل تظاهرات و ناآرامی در دست دارد. آنها با تکیه بر این منابع واحدهای ویژه برای برخورد با ناآرامی ها و نیز اعتراضات مردمی تشکیل می دهند بنابراین در مقابله با چنین مکانیزم هایی ما باید راه های مناسب برای برخورد با تکنولوژی ضد شورش را توسعه دهیم. در نگاه اول به نظر می رسد که این مقابله جنگی نابرابرعلیه تکنولوژی است اما تجربه نشان داده است که با ابزاری ابتدایی و نیز تاکتیک هایی ساده می توان مقابله ای موثر را سازمان داد. باید توجه داشت که این شیوه ها در سرتاسر جهان بکار رفته و ضامن حفظ مردم در مخالفتهای مدنی و تظاهرات آرام بوده است.

تجهیزات و جنگ افزارهای پلیس ضد شورش
نکته مهم این است که تجهیزات جدید مورد استفاده پلیس ضد شورش موجب شده است که آنها شکست ناپذیر به نظر برسند اما واقعیت چنین نیست.
در اغلب موارد پلیس ضد شورش به شکل خطی طولانی در محل های مورد نظرمستقر می شود، معمولا در برابر ساختمان های بزرگ و یا سد کردن خیابانها. اگر به این خطوط نظر کنیم عمق آنها معمولا یک یا دونفر است. خصوصا زمانی که در حفاظت از ساختمانها باشد. استقرار خطی زمانی موثر است که نیروها شانه به شانه در کنارهم ایستاده باشند اما چنین آرایشی در برخورد با موانع خیابانی نه چندان بزرگ مانند ماشین ها و پیاده روها متزلزل بوده و درهم شکسته می شود و موجب می شود تا کل نحوه آرایش آنها مختل شود.

زمانی که خطوط تظاهرکنندگان در برابر خطوط پلیس شکل گرفت باید به سمت خطوط پلیس ضد شورش حرکت کرد. اگر آنها احساس خطر کنند، از همان ابتدا فاصله میان آنها بیشتر خواهد شد چرا که برای مقابله دست به پرتاب گاز اشک آور و گیج کننده و گلوله های لاستیکی خواهند زد. گاز اشک آور و نیز اسپری فلفل برای پراکنده کردن مردم و یا آرام کردن آنها برای حمله بعدی مورد استفاده قرار می گیرد. به همین علت بیشتر این نیروها مجهز به ماسک های مخصوص و سپرهستند. بنابراین پلیس تا زمانی که ماسک مخصوص را بر صورت نزده از عوامل شیمیایی استفاده نخواهد کرد. اگر آنها چنین ماسکی را بر صورت داشته باشند و تظاهرات نیز در فاصه ده متری از خطوط آنها باشد باز هم از گاز های شیمیایی استفاده نخواهند کرد چرا که موجب آسیب رساندن به نیروهای خودشان نیز خواهند شد. اما از گاز فلفل استفاده خواهند کرد.

برای اینکه خودتان را از معرض مستقیم اسپری فلفل دور نگه دارد از سپرهای کوچک استفاده کنید. استفاده از گاز فلفل می تواند موجب مشکلات تنفسی در شش ها و سوزش گلو شود، حتی کسانیکه در معرض مستقیم اسپری نبوده اند. در چنین مواردی یک کهنه بخوبی آغشته به سرکه کمک بسیار بزرگی خواهد بود. شستشوی سریع با آب زیاد نیز کمک بسیاری می کند. استفاده از ماسک های دهانی که بر روی بینی کشیده می شوند نیز موثرند.

حمله اصلی زمانی شروع می شود که گاز اشک آور شلیک شده باشد. در زمان حرکت نیروی ضد شورش تعمدا آرام حرکت می کند. علت این امر سنگینی تجهیزات آنها نیست بلکه حفظ وضعیت اصلی گروه به هر بهایی است. آنها تنها زمانی دست به حرکت سریع می زنند که جمعیت تظاهر کننده از برابر آنها فرار کرده و آنها به تعاقب شان بپردازند.

باید گفته شود که هیچ دولتی تاکنون نتوانسته است تا با استفاده از نیروهای ضد شورش با مقیاس وسیعی از مخالفان برخورد کند. علت این امر سرمایه گذاری بسیار سنگین برای آموزش و تهیه تجهیزات گران قیمت آنها است، بنابراین همیشه از نیروهای معمول پلیس نیز در کنار آنها استفاده می شود. البته وظیفه نیروهای ضد شورش سنگین تر از پلیس معمولی است. این موجب شده تا تظاهر کنندگان اغلب از این وضعیت سود برده و به دو بخش تقسیم شوند. بخشی به سمت نیروهای ضعیف تر رفته و بر آنها فشار بیاورند، در این صورت آنها از نیروهای ضد شورش کمک خواهند خواست در چنین وضعیتی گروه دوم تظاهر کننده به سمت هدف اصلی خواهند رفت.

بعضا مشاهده شده که تظاهر کنندگان برای نیروهای ضد شورش و پلیس دام می گسترند، یعنی گروه کوچکی از آنها با سرعت به سمت نیروهای دولتی رفته و از برابر آنها فرار می کنند، معمولا پلیس بسرعت واکنش نشان داده و بدون رعایت جوانب آنها را دنبال می کند، چرا که آنها هدف را راحت تصور کرده اند، در چنین وضعیتی بخش بزرگتر تظاهر کنندگان از خیابان های فرعی را به صورت ناکهانی در برابر خود خواهند دید و توان برخورد را از دست خواهند داد.

موانع خیابانی
موانع از بهترین ابزار ایجاد مانع در برابر حرکت پلیس در خیابان ها هستند. زمانیکه خطوط منظم پلیس برای برخورد با تظاهر کنندگان پیشروی می کند و یا زمانیکه پلیس از انواع خودروهای نظامی استفاده می کند، موانع خیابانی بهترین راه برای متوقف کردن آنها است. موانع خیابانی را تقریبا از هر چیزی می توان درست کرد. سطل های آشغال، ماشین های پارک شده دولتی و اصولا هر چیزی که می توان آن را حرکت داد از جمله موانع خیابانی هستند. حتی می توان از موانعی که پلیس در خیابانها کار گذاشته بر علیه آنها استفاده کرد. باید با خلاقیت به این قضیه نگاه کرد. در یک شهر عادی از چیز های بسیاری می توان به عنوان مانع استفاده کرد یکی از بهترین ابزار جلوگیری و مقابله با نیروهای ضد شورش از کار انداختن وسایل موتوری آنهاست. با موانع کوچک و کم هزینه ای مانند تکه شیلنگ میخ دار و یا درب نوشابه که با چند تکه میخ بصورت مورب سوراخ شده در تعداد چهل یا پنجاه تکه که در عرض خیابان پخش می کنید وسایل نقلیه آنها را براحتی از کار می اندازید.

​

 

یگانهای ضد شورش، برای کنترل و سرکوب اعتراضات، دارای پروتکل و قوانینی هستند. اما اگر مردم هوشمندانه عمل کنند و رفتارشون در جهت مخالف مراحل پروتکل باشد، نیروهای امنیتی دست و پاشون رو گم میکنن و جریان کنترل خیابانی به دست مردم می‌افته.

یگانهای ضد شورش (اعم از موتوری و پیاده) وقتی به جمعیت معترض می‌رسند، اگر جمعیت زیاد باشد، اول در یک نقطه با فاصله‌ی نزدیک نسبت به جمعیت می‌ایستند. بعد با حفظ انسجام هسته‌ی مرکزی یگانِ سرکوب، عده‌یی از یگان به کمک پلیس، در گروه‌های چند نفره می‌روند به سمتِ کناره‌های جمعیت و با لحنی قاطع، به مردمی که کنارتر ایستادند می‌گویند که «این‌جا نه‌ایست، برو» یا «فیلم نگیر، حرکت کن» یا «متفرق شو». این مرحله مهمترین مرحله است. چون یگان اصطلاحاً دارد غربال می‌کند و مردم عادی‌تر که تماشاچی هستند یا دارند فیلم می‌گیرند را رد می‌کند که بروند و متفرق شوند. در حالی‌که تمرکز اصلی هسته‌ی اعتراض، روی یگانهای ایستاده در مقابلشون هست.

پلیس و یگان ضدشورش آرام آرام از کناره‌ها، مردم عادی‌تر و کم انرژی‌تر را متفرق می‌کنند و هسته‌ی مرکزی اعتراض را محاصره می‌کنند. ظرف کمتر از نیم ساعت، حاشیه‌ی جمعیت معترض به‌شدت کاهش پیدا کرده، حلقه محاصره تنگ‌تر می‌شود و سپس هسته‌ی مرکزی اعتراض مردمی، در محاصره و زیر باتون یگان قرار می‌گیرند و اوضاع به دست نیروهای امنیتی می‌افتد.

چند راهکار
اولین کار این است که ابتکار عملِ یگان ضد شورش را از او بگیریم. یعنی وقتی هسته‌ی مرکزی یگان سرکوب، که عموماً موتوری هستند، در خیابان ایستادند، عده‌یی از جوانهای هسته‌ی مرکزی معترضان باید از کناره‌های موتورسوارها به بغل یا پشت موتورسوارها بروند و آنجا هم زنجیره اعتراض تشکیل دهند. این‌طور قضیه معکوس می‌شود و مردم، یگانهای سرکوب را در محاصرة خودشان خواهند گرفت و این‌طوری نه تنها آنها جرأت نمی‌کنن به کسی حمله کنند، بلکه از شدت ترس از خشم معترضان، پا به فرار می‌گذارند.

در واقع رمز موفقیت، در شکلِ ایستادن مردم در کنار همدیگر است. مردم به جای ایستادن به شکل دیوار مقابل نیروهای امنیتی، باید به شکل نعل اسب یا دایره، بر نیروهای انتظامی محاط بشن. در این شرایط، پلیس و نیروی ضداغتشاش، جرأت دست بردن به‌باتون نخواهد داشت. فقط ممکن است بخواهد با گاز اشک‌آور برای خودش یک راه فرار باز کند که در این صورت مردم باید، یک شال یا یک تکه دستمال همراه داشته باشند تا سریع جلوی بینی و دهن خود بگیرن و آسیب نبینند.

یکی از روشهای مرسوم رژیم با توجه به تجربیات خیزشهای 88 و 78 این بود که لباس‌شخصیها را در نظر مردم خیلی با ابهت و ترسناک جلوه داده بودند در حالی که در روز دوشنبه اولین هفته خیزش سال 1378 که در جلو دانشگاه درگیر بوجود آمد ابتدا طبق عادت دانشجویان شروع به عقب‌نشینی کردند ولی یکی از آنان که سنش از همه بیشتر بود و تجربه این شرایط را داشت با صدای کلفتی داد زد دوستان نترسید اینها مثل سگ ترسو هستند و با چوبی که در دست داشت به سوی چند تن از این لباس‌شخصیها حمله کرد. هر چند که یک دو تا ضربه عادی به او اصابت کرد ولی همین امر باعث شد دانشجویان نیز ترسشان ریخت و با شجاعت هر چه تمام به آنها حمله‌ور شوند. تازه‌ این مامورین جیره خوار رژیم کسانی بودند که نیم ساعت قبل از جلسه گریه و زاری خامنه‌ای برگشته بودند. آنجا که نالید اگر چشمم را درآوردند عیبی ندارد و اگر عکسم را پاره کردند عیبی ندارد و مثل یک عجوزه جادوگر شروع به گریستن کرد. و خیلی عصبانی بودند با این حال چنان مفتضحانه فرار را بر قرار ترجیح دادند که صدای خنده و هورای دانشجویان و مردم به آسمان رسید. حال باید در برابر هر نوع حمله‌ ای هوشمندانه ایستادگی کرد. باید از دو طرف نیروی ضد شورش و یا لباس‌شخصی آنها را دوره کرد. چون تعداد تظاهرکنندگان خیلی بیشتر از آنهاست.
اما وای به روزی که از برابرشان فرار کنیم. باز هم مثل سال 88 می‌شود. عده‌ ای را شهید می‌کنند و عده‌ ای دیگر را دستگیر و بازدوره خفقان مطلق.

رعایت نکات زیر در اعتراضات خیابانی توصیه می شود.
اجازه ندهید مزدوران جمهوری اسلامی در قالب معترض،  شما را از حرکت به سمت مراکز دولتی و حساس منحرف کرده و بسوی «بانک سوزی» و یا اهداف کم اهمیت هدایت کنند. در اعتراضات ۹۶ و آبان اخیر ثابت شد که نیروهای نفوذی، سیل مردم خشمگین را از حرکت به سوی مراکز بسیج و دولتی و صدا و سیما، آنها را بسوی بانکها هدایت و تشویق به آتش زدن آن مکانها نموده و معترضین را از اهداف اصلی که از کار انداختن دستگاه سرکوب بود منحرف می کردند، از اینرو بسیار مهم است که نیروهای میدانی اسیر هیجان نشده تا با خونسردی بتوانند حرکات انحرافی نیروهای نفوذی را شناسایی و خنثی نموده و بر روی اهداف مهم متمرکز باشند.‏

تاکتیک مهم و کاربردی:

ابتدا شناسایی محل و بستن سریع خیابانها و ایجاد ترافیک و مانع در مسیر ترابری نیروهای سرکوبگر و شروع به شعار دادن، ‏سپس با افزایش جمعیت، تسخیر مراکز مختلف حکومتی و تحت کنترل درآوردنشان.

• حضور در تظاهرات با رعایت نکات امنیتی برای حفظ جان خود و ایجاد مانع برای دستگیری خود شما و دیگر تظاهرکنندگان. به راحتی اجازه ندهید که شما و اطرافیانتان را دستگیر کنند. هرگز به تنهایی در مقابل نیروهای سرکوب قرار نگیرید بلکه در تیمهای دو و یا سه نفری در مقابلشان بایستید تا در صورت لزوم، همراهان شما بتوانند به کمکتان بیایند و شما را از دست آنان برهانند.
• فریاد زدن و هل دادن و دفاع کردن را هرگز فراموش نکنید. به دشمن فرصت فکر کردن ندهید و هرچه سریعتر خود را از دست آنان برهانید.
• حتما تجمعات را زمانی در مکانهایی مانند چهارراه‌ها یا میدانها شروع کنید که ورودی‌ها قبلا  بسته شده باشد.
• حتما موبایل خود را در حالت پرواز قرار داده و در صورت امکان سیم کارت را خارج کرده و اطلاعات دفتر تلفن و پیام رسان‌ها را کاملا پاک نمایید. توصیه می‌شود از یک کارت حافظه (در صورت امکان) جدید در تلفن همراه خود جهت فیلم برداری و یا عکاسی استفاده نمایید.
• برای فیلم برداری و عکاسی موبایل خود را به حالت افقی گرفته و سعی کنید از نشانه‌های ‌موجود در خیابان‌ها (مانند تابلوی نام خیابان‌ها، مدارس و ...) در فیلم برداری استفاده نموده و مکان و تاریخ را در طول فیلم برداری اعلام کنید.
• فیلم برداری را از پشت سر تظاهر کنندگان انجام دهید و اجازه ندهید کسی از صورت تظاهر کنندگان فیلم برداری نماید.
• کسبه و صاحبان مغازه برای کمک به معترضین و انقلابیون باید در تجمعات دوربین‌های مدار بسته خود را به خصوص دوربین‌های مشرف به خیابان را از کار بیاندازند تا نیروهای اطلاعاتی امکان شناسایی تظاهر کنندگان را نداشته باشند.
• چند لایه لباس بخصوص رنگ تیره بپوشید تا در مواقع ضروری (مانند اصابت تیرهای رنگی "پینت بال") بتوانید آنها را عوض کنید. همچنین می‌توانید برشهای کارتن در قسمتهای حساس همچون شکم قرار دھید تا بیشتر محافظت شوید.
• درصورتی که سرکوبگران از بالای ساختمان‌های بلند اقدام به تیراندازی کردند، بلافاصله به صورت امن از آن محل فاصلە بگیرید، تیر انداز ماهر برای هدف گیری صحیح بین 3 تا 10 ثانیه زمان نیاز دارد، از دویدن در محل‌های سرباز و وسط خیابان و در خط مستقیم جدا خودداری کنید و بصورت زیک زاک و در سایه دیوار فرار کنید و در چند کوچه دورتر هسته قیام دیگری را آغاز نمایید. اصل اول را هرگز فراموش نکنید، حفاظت از جان خود و دیگران در اولویت اول است.
• جوراب گرم بپوشید، کفش راحت بپا کنید.
• حتما با خود وسایل پانسمان فوری، بند کفش اضافه و خودکار برای درست کردن رگ‌بند (در صورت نیاز) به همراه داشته باشید آب و مقداری غذای خشک مثل خرما، شکلات یا کشمش (جیره جنگی) همراه داشته باشید.
• در صورت امکان از تی‌ شرت به عنوان ماسک استفاده کنید نه ماسکهای پزشکی زیرا کارآیی ماسکهای پزشکی برای خنثی کردن گاز آشک آور بسیار کم هست ولی برای پوشش صورت وسیله مناسبی بوده و باید همراه باشد.
• برای جلوگیری از شناسایی خود از ماسک و کلاه استفاده کنید.
•  برای مقابله با گازهای اشک آور تی‌ شرت را با آب مرطوب کرده و در مقابل صورت خود بگیرید.
• در صورت استنشاق گاز اشک آور هرگز چشم خود را با آب نشوید، این کار باعث تشدید اثر گاز می‌شود. دود کاغذ یا سیگار کمک مناسبی می‌باشد.
• برای مهار گاز اشک آور در صورت امکان از قوطی برای خفه کردن آن استفاده کنید یا آن را با پا فورا به سمت نیروهای سرکوب‌گر برگردانید.
• درصورت حضور در مکان‌های هدف، علاوه بر از کار انداختن چشم نظام (دوربین‌ها) مرکز کنترل (DVR) آنرا هم از کار بیاندازید و هارد دیسک‌ها را غیر قابل بازیابی نمایید تا فیلمهای ضبط شده بدست نیروهای اطلاعاتی نیافتد.
• سعی کنید در گروه‌های چند نفره و در کنار هم باشید. نیروهای امنیتی و لباس شخصی اقدام به دستگیری نیروهای انفرادی میکنند.
• از سردادن شهارهای مذهبی مانند الله و اکبر و از ایندسته جدا پرهیز کنید و شعارهای ملی ، میهنی و شعارهایی که موجب ترس دشمن میشوند را با صدای بلند سر دهید مانند : بترسید بترسید ما همه با هم هستیم. همچنین شعارهایی که اصل نظام را هدف قرار میدهند و در جهت فروپاشی نظام هستند را تکرار کنید.
• درصورت دستگیری هریک از تظاهر کنندگان، ایشان را تنها نگذارید تا آنها مجبور به آزادی فرد دستگیر شده بشوند.
• درصورت دستگیر کردن مزدوران، بلافاصله آنها را خلع سلاح و لباس کرده و اوراق شناسایی آنان را توقیف کنید و از آنها فیلمبرداری کنید.
• درصورت مشاهده ماشینهای جمر سپاه (پارازیت)، برای انهدام با توجه به شرایط موجود می توان اقدام به انهدام آنها کرد.
• کسانی که به هر دلیلی نمیتوانند مستقیما در درگیریها شرکت کنند، از تظاهرکنندگان با اقداماتی از قبیل رساندن آب و غذا و لباس، پانسمان زخمها، پناه دادن در منزل، پشتیبانی کنند. ضمنا کسانیکه در طبقات بالای ساختمان‌ها زندگی میکنند برای حمله هوایی به سرکوبگران سنگ ذخیره کنند.
• هیچ مکانی را از قبیل بانک ها ، اداره ها و ... آتش نزنید پرونده‌ها و اطلاعات موجود در ساختمان های اطلاعاتی و دولتی بسیار حیاتی و مهم هستند.
• اهداف مهم استراتژیک شامل مراکز کنترل ترافیک، صدا و سیمای مراکز استانی، زندانها، پایگاههای بسیج و سپاه، پادگانهای ارتش، فرمانداری، استانداری، ‏ شهرداری، بخشداری، شوراهای شهر، حوزه‌های علمیه، دفاتر آخوندهای (امامان) جمعه، وزارتخانه‌ها، مراکز اطلاعات، مراکز سپاه و هر مرکز حکومتی دیگر می باشند و این مکانها باید مورد هدف برای تصرف قرار گیرند.
• اگر تلفن و اینترنت در روزهای قیام مردم قطع شد، می‌بایست مراکز مخابرات را تصرف کرده تا بتوانند اینترنت را دوباره وصل کنند. نیرو‌های متخصص آی‌تی محل حضور شما در اطراف مراکز مخابراتی و وظیفه شما برقراری هرچه سریعتر اینترنت در منطقه مورد نظر است.
• دفاع از جان حق مسلم و حیاتی شماست و استفاده از ابزار و هر ترفندی برای امنیت شما و دیگر مخالفان بسیارمهم است.

اقدامات در مراسم حکومتی و نمادهای آنان

• عدم حضور در این مراسم در درجه نخست.
• در صورت حضور، پرسیدن سوالات جدی و چالش برانگیز از آنها تا در مقابل دیگران عالجز از پاسخ دادن باشند.
• پشت کردن به سخنران.
• خروج از محل سخنرانی (همانند آنچه مردم به هنگام شروع سخرانی روحانیون در مراسم ختم و غیره می کنند).

رفتارهای اجتماعی

• برگزاری هرچه باشکوه تر مراسم و اعیاد ملی با جشن و پایکوبی و شادمانی مانند نوروز، چهارشنبه سوری، جشن تیرگان، مهرگان و...
• بی محلی یا بایکوت کردن و قطع ارتباط با افراد وابسته به حکومت.
• افشای نام مزدوران حکومتی در شبکه هالی اجتماعی.
• جمع آوری نام، آدرس محل کار و زندگی، تلفن و سایر اطلاعات مزدوران، و ارسال آن به گروه ها و نهادهای مورد اعتماد خود و یا در شبکه های اجتماعی.
• جمع آوری اسناد و مدارک فساد افراد وابسته به حکومت و ارسال آن به گروه ها و نهادهای مورد اعتماد خود و یا در شبکه های اجتماعی.
• عدم رعایت قوانینی که به تحکیم پایه های حکومت کمک می کند مانند عدم رعایت حجاب، انجام فعالیت های شاد و گروهی، نواختن موسیقی، مراسم رقص پایکوبی، اشاعه فرهنگ دوچرخه سواری بویژه در بین بانوان و امثال آن.

رفتارهای اقتصادی

• درخواست جدی، مصرانه و ادامه دار از ادارات و نهادها برای ارائه خدماتی که در شرح وظایف آنها می باشد و آنها از ارائه آن سرباز میزنند مانند ارائه خدمات بانکی، خدمات درمانی و پزشکی، خدمات اداری توسط دستگاه ها و ادارجات مسئول و...
• شایان ذکر است کوتاهی، ناامید و سهل انگاری در زمینه درخواست خدمات از سازمانها و ادارجات ذیربط باعث راحتی خیال این ادارات و نهادها می شود و درعمل بودجه بیشتری برای اختلاس و فساد در اختیارشان قرار می دهد.
• عدم خرید کالاها و خدمات از موسسات حکومتی، سرکوبگر و وابستگان به آنها.
• عدم پرداخت مالیات و عوارض.
• عدم پرداخت قبض های گوناگون در زمان های ممکن.
• تحریم کالاها و خدمات حامیان خارجی حکومت به ويژه روسیه و چین.

اقدامات ويژه آزادی خواهان و همرزمان خارج از کشور.

• اطلاع از آخرین اخبار درون کشور و آگاهی از واقعیات موجود در بطن جامعه.
• آشنایی با دیگرایرانیان مخالف جمهوری اسلامی در منطقه خود برای انجام فعالیت های گروهی.
• شناختن اپوزیسیون قلابی و دوری جستن از گرفتار شدن در دام این نیروها (دوری از افراط و تفریط ها، دوری از تخریب سایر اشخاص و طیف های مخالف جمهوری اسلامی، و …).
• امضای شکوائیه ها (پتیشن ها) ی موثر و مناسبی که برای نهادهای گوناگون ملی و بین المللی در خصوص افشاء گری ها یا محکومیت حکومت ایران توسط اپوزیسیون تنظیم می شود.
• تماس فعال با مقامات کشورهای خود برای آگاه سازی آنان از سیاست های ضدبشری جمهوری اسلامی و درخواست از آنان برای اقدامات متناسب در سطح ملی و بین المللی برای کمک به مردم ایران.
• شرکت در تظاهرات و اقداماتی که هر از چند گاه به مناسبت های گوناگون در راستای کمک به آزادی مردم و علیه جمهوری اسلامی، در کشورهای گوناگون، برگزار می شود.
• شناسائی افراد وابسته به حکومت که با موج جدید و عظیم مهاجرت آنان به برخی کشورهای خارجی در حال انجام است، و معرفی آنان به مقامات محلی کشور محل سکونت خود و نیز انتشار گسترده در شبکه های اجتماعی.
• تلاش برای خنثی سازی عوامل رژیم در منطقه.
• اعتراضات مداوم به مقامات کشورهای محل سکونت تان در خصوص پذیرش این عوامل عمدتاً فاسد و بعضاً جنایتکار توسط ادارات مهاجرت آن کشورها، از طریق نگارش مقالات در روزنامه های محلی، بیان و گوشزد شفاهی به مقامات هنگام دیدن آنان در مراسم گوناگون، نگارش نامه های فردی و جمعی به مقامات و ادارات ذیربط و غیرذیربط در خصوص سیل ورود این عوامل رژیم و غیره.
• هر گونه اقدام دیگری که نمایانگر مخالفت با حکومت جمهوری اسلامی و عملی معترضانه به سیاست های خرد و کلان آن است.