پیشگفتار

حزب رفاه، برآمده از یافتن پاسخ به پرسش هایی است که در طول عمر ننگین جمهوری اسلامی، بی شماری از کنشگران سیاسی و مردم ایران از خود داشتند. این پرسش در بین دولتمردان جهان غرب نیز بوضوح مشاهده میشد و در بسیاری از جلسات رسمی که با فعالین سیاسی ایرانی داشتند در پاسخ به تمرکز برروی خواسته های مردم ایران، همیشه این پرسش و نگرانی از سوی آنان مظرح میشد: آلترناتیو جمهوری اسلامی کیست؟ آیا این آلترناتیو می تواند جایگرین مناسبی بجای جمهوری اسلامی باشد؟ کدام تشکل سیاسی می تواند برنامه اداره کشور را به شفافی تدوین و ارائه نماید؟ پس از جمهوری اسلامی چه خطراتی می تواند ایران و منطقه را تهدید نماید؟ آیا آلترناتیو جمهوری اسلامی توان برقراری امنیت در کشور و توازن در منطقه را خواهد داشت؟ با کدام برنامه و فرمول؟ و بسیاری از این دسته سوالات که پاسخ به آنها نیازمند برنامه ریزی دقیق و علمی/ پژوهشی بوده و نیز می باشد.
بی شمارند مردم، کنشگران منفرد و تشکل های سیاسی که در طول عمر جمهوری اسلامی با عشقی غیرقابل توصیف در راه آزادی مردم و کشور، از جان و مال خود مایه گذاشتند و بدون شک تلاش آنان در روشنگری افکار عمومی، سلب مشروعیت از جمهوری اسلامی و آسیب پذیری آن تاثیر چشمگیری در روند این مبارزه گذارده است اما نکته مهم اینکه جمهوری اسلامی تنها یک حکومت دیکتاتوری و توتالیتر نیست که بتوان با روشهای معمول با آن به مبارزه برخاست. جمهوری اسلامی پدیده ایست در نوع خود بی نظیر که برای بقای خود حتی حاضر به قتل عام عده بی شماری از مردم خواهد بود. حکومتی است که به شیوه مافیایی مدرن با در اختیار داشتن منابع مالی نامحدود و پشتیبانی قدرت های بزرگ جهانی اداره می شود و برای دستیابی به اهداف خود، با دسترسی به منابع مالی کشورایران از هیچ اقدامی ولو ترور، بمب گذاری، قتل عام، باجگیری بین المللی و حتی واگذاری مرزهای کشورفروگذار نبوده و نیست. از اینرو ست که مبارزه با چنین پدیده ای با روشهای معمول در مبارزات مدنی بی نتیجه مانده است.
برای این منظور باید با بکارگیری خلاقیت، تدوین راهبرد برای عرصه های مختلف و بهره وری از تکنولوژی روز، یک مبارزه سیستماتیک بر علیه جمهوری اسلامی را هدایت کرد، مبارزه ای که خلاء آن در اپوزیسیون داخل و خارج از کشور بشدت احساس می شود.
از سوی دیگر نفوذ و تفرقه افکنی در بین نیروهای مخالف توسط سازمانهای اطلاعاتی حکومت، بویژه سپاه پاسداران و از سویی دلمشغولی هایی مانند جانب داری از جناح های مختلف طرفدار نظام جمهوری و پادشاهی که اساسا در حال حاضر پرداختن به آن ضرورت نداشته و یا حداقل آنکه در اولویت نمی باشد؛ عامل اختلاف و چند دستگی تشکل های سیاسی و طرفداران آنها گشته و در نتیجه، بازماندن و عدم تمرکز بر روی اهداف اصلی یعنی سرنگونی جمهوری اسلامی و برنامه ریزی برای فردای آزادی ایران را بدنبال داشته است.
در این بازماندگی، روند مقدمات تأسیس حزب رفاه با بهره گیری از تجارب نیم قرن گذشته آغاز و این حزب در تاریخ ۱۳ فروردین ۱۴۰۰ برابر با دوم آپریل ۲۰۲۱ رسما فعالیت خود را آغاز نمود.