بیانیه ها

اول ماه مه، روز همبستگی و خروش

روز جهانی کارگر، یادمانِ اعتراضات منسجم کارگرانی است که برای نخستین‌بار در روز ۱ مه ۱۸۸۶ با فراخوان اعتصاب سراسری در آمریکا، در اعتراض به 14 ساعت کار و دستمزد اندک بهم پیوستند، به خیابالنها ریختند و در حدود 1200 کارخانه و کارگاه را به تعطیلی کشاندند. اکنون پس از گذشت سالهای طولانی به همین مناسبت و در این روز در اقصی نقاط جهان، کارگران برای یاد و خاطره آن روز  و گرامیداشت یکپارچگی و اتحاد خود جشن میگیرند و ارج می نهند. امروزه کارگران در اقصی نقاط دنیا با داشتن نمایندگان، اتحادیه های کارگری و تشکیلات خودگردان از مزایای رفاهی کاملا عادلانه برخوردارند؛ چرا که جایگاه و ارزش کارگران در چرخه اقتصاد یک کشور بر هیچکس پوشیده نیست.

اما در ایران تحت اشغال جمهوری اسلامی، کارگران در سخت ترین شرایط معیشتی، زیر بار فقر و فلاکت و بیکاری و شدیدترین استثمار طبقاتی اسیر شده و هر نوع صدای اعتراض کارگران، کشاورزان، کولبران، دستفروشان توسط وحشی‌ترین نظام ضدکارگری با گلوله و زندان و شکنجه پاسخ داده می شود.

 در هفتمین گزارش سالیانه کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری (ITUC) از بررسی مناسبات کارگر و کارفرما، حقوق صنفی و موازین حقوق‌بشری در محیط کار، ایران از جمله به‌خاطر بازداشتهای خودسرانه و نقض حقوق بنیادین و انسانی کارگران در فهرست کشورهای پرخطر رده‌بندی شده است.

روز کارگر امسال با پافشاری رهبر جمهوری اسلامی مبنی بر حمایت قاطع از مردم فلسطین و عراق و سوریه و یمن آغاز شده و سخن از پشتیبانی مالی به آنان رانده می شود؛ در عوض، حقوق پایمال شده بیش از 24 میلیون کارگر تحت ستم و وضعیت صعودی 20  میلیون بیکار نادیده گرفته می شود.

کارگران، کشاورزان، غارت شدگان،  ستم دیدگان، سرنوشت و آینده شما در دستان خود شماست. تغییر با خواست شما و رفاه با اراده خود شما تحقق می یابد.

آینده با دستان خود شما ساخته خواهد شد. نیروی عظیم عصیان و اعتراض در برابر  ظلم و ستم حکومت اشغالگر را به حرکت در آورده و حقوق پایمال شده خود را طلب نمایید. اطمینان داشته باشید توده عظیم مردم در کنار شما خواهد بود.

پاینده ایران

زنده باد ملت ایران

29 آپریل 2022 برابر با ۹ اردیبهشت ۱۴۰۱